ในปี 2020 แพทย์สัญญาจ้างของกระทรวงสาธารณสุขของมาเลเซียแสดงความไม่พอใจ ทุกครั้งที่เขาอยู่ในแนวหน้าในการจัดการผู้ป่วย COVID-19 แว่นของเขาจะเต็มไปด้วยฝ้าจากลมหายใจของเขา ดร.ยอแทบมองไม่เห็น หัวของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ถึงแม้จะไม่สบายทางร่างกาย แต่เขาก็ทำหน้าที่รับใช้ประเทศของเขาในฐานะแพทย์แนวหน้า อย่างไรก็ตาม สิ่งที่รบกวนจิตใจเขาคือความจริงที่ว่า แม้ชั่วโมงทำงานที่ยาวนานแต่เขาก็ล้มเหลวในการทำสัญญาถาวร ในช่วงการแพร่ระบาดนี้ แพทย์ทุกคนทำงานหนักเกินไป ทั้งแพทย์ประจำและแพทย์สัญญาจ้าง แต่สิ่งที่ทำให้เขาเสียใจก็คือการที่แพทย์สัญญาจ้างถึงแม้จะทำงานหนักเท่า ๆ กัน ไม่มีความมั่นคงในงาน และมีโอกาสน้อยที่จะศึกษาเฉพาะทาง หลังจากจบโรงเรียนแพทย์ ดร. ยอเริ่มทำงานเป็นแพทย์สัญญาจ้างภายใต้การดูแลของกระทรวงสาธารณสุข เขาคิดว่าจะได้ไล่ตามความฝันของเขาที่จะเป็นกุมารแพทย์ แต่สิ่งต่าง ๆ ก็ไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้
แพทย์หลายคนที่อยู่ในแนวหน้าเพื่อต่อสู้กับโควิด-19 ของมาเลเซีย ได้แสดงความไม่พอใจต่อการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรม เช่น การได้รับผลประโยชน์ที่น้อยลง ทำให้โอกาสในการเชี่ยวชาญด้านการแพทย์เฉพาะทางน้อยลง
