จำนวนช้างที่ลดลงนี้เชื่อมโยงกับการระบาดของโรคโควิด-19 และการลดลงของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของประเทศไทย หากไม่มีนักท่องเที่ยวไปเยี่ยมชมสวนช้างและเขตรักษาพันธุ์ช้างที่มีอยู่มากมายในภูมิภาคนี้ก็ไม่มีรายได้ จึงไม่มีเงินซื้ออาหารให้ช้าง
การตระหนักว่าการล็อกดาวน์โควิด-19 จะส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในระยะยาวหมายความว่า ควาญช้างจำนวนมากมีทางเลือกน้อยมากนอกจากต้องกลับบ้าน ซึ่งหลายแห่งอยู่ทางตอนเหนือของประเทศไทย แน่นอนว่าพวกเขาพาช้างไปด้วยและอย่างน้อยตอนนี้ภาคใต้ของประเทศไทยก็มีประชากรช้างลดลง เจ้าของบางรายได้ขนส่งช้างของตนไปยังจังหวัดสุรินทร์ ซึ่งเป็นศูนย์เลี้ยงช้างที่สำคัญในภาคอีสานของประเทศไทย จากการที่รัฐบาลให้การสนับสนุนบางส่วนในช่วงที่เกิดโรคระบาด แต่นี่เป็นการเดินทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เจ้าของหลายคนไม่สามารถจ่ายค่ารถบรรทุกสำหรับช้างของพวกเขาในระยะทางดังกล่าวได้
สวนช้างและแคมป์ส่วนใหญ่ในภาคใต้ของประเทศไทยปิดให้บริการและบางแห่งจะไม่เปิดอีกเลย มีสวนสาธารณะหรือเขตรักษาพันธุ์เพียงไม่กี่แห่งที่ยังคงดำเนินการอยู่ และมีการจัดการเพื่อดูแลช้างของพวกเขา เนื่องจากความพยายามในการระดมทุนของพวกเขาเองเท่านั้น สวนสาธารณะเหล่านี้บางแห่งได้นำช้างตัวอื่น ๆ จากเจ้าของที่พยายามหาอาหารมาเลี้ยง ช้างที่โตเต็มวัยจะดื่มน้ำประมาณ 100-200 ลิตรต่อวัน และกินพืชผัก 200-300 กิโลกรัม ซึ่งมีค่าใช้จ่ายมากกว่า 400 บาทต่อวันในการเลี้ยง
เมื่อนักท่องเที่ยวเดินทางกลับมาที่ภาคใต้เป็นจำนวนมากหวังว่าช้างจะกลับมาด้วย สำหรับคนจำนวนมากโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดและให้อาหารสิ่งมีชีวิตที่สวยงามเหล่านี้ถือเป็นไฮไลต์ในการท่องเที่ยวช่วงวันหยุดของพวกเขา
