ครอบครัวของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายและชาวเลบานอนคนอื่น ๆ รวมตัวกันด้วยความเศร้าโศกและโกรธแค้น ออกมาที่ถนนในกรุงเบรุตเมื่อวันพุธที่ 4 ส.ค. เพื่อเรียกร้องความรับผิดชอบ ในขณะที่ธนาคาร ธุรกิจ และหน่วยงานของรัฐปิดตัวลง เนื่องในโอกาสครบรอบหนึ่งปี นับตั้งแต่เหตุระเบิดอันน่าสยดสยองที่ท่าเรือเบรุต
มีการสวดมนต์และการประท้วงในช่วงหลังของวัน ซึ่งได้รับการประกาศให้เป็นวันไว้ทุกข์แห่งชาติ การระเบิดดังกล่าวคร่าชีวิตผู้คนไปอย่างน้อย 214 คน ตามบันทึกของทางการ มีผู้ได้รับบาดเจ็บและพิการหลายพันคน และทำลายล้างละแวกใกล้เคียงทั้งหมดของเมือง นับเป็นการระเบิดที่ไม่ใช่นิวเคลียร์ครั้งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ ซึ่งเป็นผลมาจากการจุดไฟของแอมโมเนียมไนเตรตหลายร้อยตันหลังจากเกิดเพลิงไหม้ แรงระเบิดดังกล่าวได้แผ่ซ่านไปทั่วเมือง ทำให้เกิดการสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งประเทศ ซึ่งผู้คนสามารถได้ยินและสัมผัสได้ไกลถึงเกาะไซปรัสในแถบเมดิเตอร์เรเนียน ซึ่งอยู่ห่างออกไปกว่า 200 กิโลเมตร
หนึ่งปีต่อมา ไม่มีความรับผิดชอบใด ๆ เกิดขึ้น และการสอบสวนก็ยังไม่ได้คลายข้อสงสัยต่าง ๆ เช่น ใครเป็นผู้สั่งให้ส่งสารเคมี และเหตุใดเจ้าหน้าที่จึงเพิกเฉยต่อคำเตือนเกี่ยวกับอันตรายของสารเหล่านี้
ผู้คนหลายพันคนชุมนุมประท้วงนอกท่าเรือ ศาลยุติธรรม หน่วยดับเพลิง และย่านที่ได้รับผลกระทบอย่างหนักของเบรุต โดยตะโกนคำขวัญต่อต้านชนชั้นการเมืองของประเทศ ซึ่งถูกกล่าวโทษอย่างกว้างขวางว่าเป็นเหตุภัยพิบัติท่าเรือ พร้อมกับการทุจริตและการจัดการที่ผิดพลาดเป็นเวลาหลายปี ซึ่งทำให้เลบานอนล้มละลาย
