UPR เป็นกลไกเฉพาะของคณะมนตรีสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ ซึ่งแต่ละประเทศสมาชิกของสหประชาชาติให้คำมั่นที่จะปรับปรุงบันทึกด้านสิทธิมนุษยชนของตนหลังจากการประเมินความคืบหน้าที่เกิดขึ้นกับข้อผูกพันก่อนหน้านี้ ประเทศไทยจะได้รับการทบทวนในการประชุมคณะทำงาน UPR สมัยที่ 39 ในเดือนตุลาคม หรือพฤศจิกายน 2564
นี่เป็นครั้งที่สามที่ประเทศไทยได้รับการตรวจสอบภายใต้ UPR และการส่งรายงานให้รายละเอียดเกี่ยวกับความล้มเหลวของรัฐบาลไทยในการปฏิบัติตามคำแนะนำ UPR ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับเสรีภาพในการแสดงออก รายงานกล่าวถึงภัยคุกคามที่สำคัญ 3 ประการในการแสดงออกในประเทศไทย ได้แก่ พระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ ซึ่งเป็นกฎหมายหลักว่าด้วยการชุมนุมในประเทศไทยถูกนำมาใช้ซ้ำ ๆ เพื่อจับกุม ตั้งข้อหา และดำเนินคดีกับผู้ที่ใช้สิทธิในการประท้วง ประมวลกฎหมายอาญาของไทยกำหนดให้มีการแสดงออกอย่างถูกต้องตามกฎหมายผ่านความผิดที่เป็นปัญหา ซึ่งรวมถึงการหมิ่นประมาทและบทบัญญัติหมิ่น พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มีบทบัญญัติที่ลงโทษการอัปโหลด "ข้อมูลคอมพิวเตอร์เท็จ" ซึ่งมักใช้เพื่อกำหนดบทลงโทษทางอาญาสำหรับผู้ที่ใช้สิทธิเสรีภาพในการแสดงออก
ในรายงานเน้นข้อกังวลเหล่านี้โดยละเอียดในการยื่นข้อเสนอและเสนอข้อเสนอแนะที่เป็นรูปธรรมของรัฐเพื่อรับรองสิทธิเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นในประเทศ
